Boarden in Snow Showers
Door: Joris
Blijf op de hoogte en volg Joris
20 Januari 2006 | Verenigde Staten, Incline Village
Deze week heb ik geen nieuwe foto's gemaakt, maar er staan nog steeds foto's op: http://www.picturetrail.com/joris-usa
____________________________________________
What’s up,
Daar ben ik dan weer.. Zoals je ziet leef ik nog. De laatste tijd heb ik heel veel gesnowboard en een beetje gewerkt. Hier een uitgebreid overzicht. Zaterdag 7 januari was de dag dat Roderick helaas wegging. Hij begon ‘s ochtends zijn koffer in te pakken. ’s Middags vertrokken we (Roderick, Maarten jr. en ik) dan naar het gigantische (...) Reno International Airport. Na even gezeten te hebben en enkele versnaperingen te hebben genuttigd moest Roderick toch echt naar z’n gate. Daar hebben we hem uitgezwaaid. ’s Avond nog even een boodschapje gedaan en Danielle opgehaald van een vriendin. Zondag ben ik met de hele familie, behalve Sherri, gaan skiën n snowboarden bij Northstar. Eerst heb ik een paar vette Burton snowboard boots hier in het dorp gekocht. Toen we bij Northstar aankwamen zagen we de rode vlag uithangen. Dat betekent dat er ziek veel mensen zijn, fijn... En het was ook echt ontzettend druk. Voor de eerste lift heb ik een halfuur in de rij gestaan. Ik heb met Dani eerst een wat simpelere piste gedaan zodat zij aan haar nieuwe snowboard kon wennen. De tweede keer dat we die run deden viel Danielle aan het eind van de piste naar achter. Het bleek dat ze pijn had dus ging haar maar even uitchecken. We zijn naar de Lodge gegaan en hebben wat ijs op haar pols gedaan (die deed namelijk pijn). Maarten en de rest kwamen een tijdje later naar de Lodge. Het leek hem een goed idee als we met Danielle maar even naar het ziekenhuis gingen. Wij hadden ook geen zin meer om te blijven, want het was echt veel te druk. Na wat x-rays te hebben gemaakt bleek dat haar pols gebroken te zijn. Lekker is dat. Heeft ze net een nieuw snowboard en een seizoenspas gekregen, gaat ze een beetje haar pols breken... Ze is nu 5 weken uit de running. Die avond heb ik Andrea gesproken, ik had met haar afgesproken de volgende dag te gaan snowboarden. Die dag zou waarschijnlijk ook rustiger zijn, want er werden veel minder toeristen verwacht. We hadden met z’n alle ook een super vette snowboard film gekeken, altijd handig voor wat inspiratie. Maandag moest ik weer vroeg op. Gelukkig wel voor een goed doel. Lekker snowboarden. Het ging deze dag weer een stukje beter. Aan het einde van de dag was ik wel moe. Fernando belde ’s avonds, of met hem wilde gaan snowboarden. Sherri en Nelly wilde ook gaan. We zijn dinsdag 10 januari dus met z’n vieren gegaan. Het was echt een goede dag. De zon scheen, het was niet koud en het snowboarden ging lekker. Die dag was Lookout open. Dat is een steil gedeelte van de berg. (Check: http://www.northstarattahoe.com) We hebben dus een paar pistes van Lookout gedaan. Toen ik voor het eerst bovenaan de piste stond schrok ik toch wel een beetje. Jesus, wat was dat steil zeg. Maar ik heb het gered! Na het avondeten ben ik naar het verjaardagsfeest van Rafael gegaan. Het was erg gezellig, er werd alleen heel veel Portugees gesproken dus het was af en toen een beetje lastig sommige gesprekken te volgen. De volgende dag heb ik heerlijk uitgeslapen, ik was erg moe van het feest en al het snowboarden. En vervolgens ben ik lekker vroeg m’n nest ingekropen die avond. Een geweldige productieve dag dus. Donderdag heb ik weer gesnowboard. Ditmaal met Sherri en Andrea. We hebben deze dag heel veel pistes gedaan en weinig pauzes gehad. Was echt gesloopt aan het eind. Vrijdag de 13e heb ik nog m’n baas gebeld. Hij vertelde dat ik over een paar dagen weer kon beginnen. Zaterdag hebben we cinnamonrolls voor het ontbijt gemaakt. Het was begon die ochtend gruwelijk hard te sneeuwen. Toen ik Sherri naar haar werk bracht zag ik een ijskoude Rafael langs de weg, hij was net klaar met werken en liep terug naar huis. Zo aardig als ik dan ben heb ik hem maar bij z’n huis gedropt. Weer mijn goede daad voor de dag gedaan. ’s Middags ook nog even Danielle naar een vriending gebracht. Zondagochtend belde mijn baas, of ik die dag kon werken. Ik trok gretig mijn schilderkleertjes aan en ging naar Northstar. Kom ik daar binnen, blijkt het restaurant al open te zijn. Ik krijg snel een pet en een t-shirt in m’n handen gedrukt en ze laten me de keuken zien. Ik moest stukken steak en kip op de grill gooien en in hapklare brokken snijden. Het was echt een chaos. Het was gigantisch druk, want het was Martin Luther King Day. Het werk was best leuk, ik werk met een paar aardige mensen (bijna allemaal Argentijnen en Braziliën). Nadat ik thuis kwam heb ik met Peet de auto ingeladen, want guess what, we gingen de volgende dag weer snowboarden! Kan er niet genoeg van krijgen. De volgende dag (maandag 16 januari) zijn heel vroeg opgestaan, want we wilde een goede parkeerplek bij Northstar. We gingen met de hele familie, behalve Danielle natuurlijk, Andrea, Steven en Logan (Steven en Logan zijn kinderen van Andrea). Het was weer een heerlijke dag. ’s Avonds weer vroeg naar bed gegaan. Dinsdag heb ik weer de hele dag gewerkt. Het was nu een stuk rustiger dan vorige keer. Toen ik woensdagochtend uit het raam keek schrok ik me kapot, een gruwelijke sneeuwstorm. In een uur was er 40 cm sneeuw gevallen. Eerst heb ik Peet naar school gebracht. Onderweg gleden we langzaam van de weg. Uiteindelijk heeft Peet de auto geduwd en heb ik gas gegeven en gestuurd en zo zijn we uit de berm gekomen. Onderweg was het echt gekkenhuis, overal langs de weg zag je auto’s vast in de berm zitten en mensen die naar hun werk liepen. Toen ik Maarten jr. naar school bracht kwamen we vast te zitten op village blvd. Deze weg loopt schuin omhoog. We zaten niet vast in een berm, maar de wielen bleven gewoon rondspinnen. Achter ons gleden auto’s letterlijk naar beneden. Uiteindelijk heb ik heel inventief de matjes uit de auto voor de banden gelegd. Na een paar pogingen is het dan uiteindelijk gelukt. Ik heb geprobeerd met mijn pimpmobile naar m’n werk te komen, dit is helaas niet gelukt. Ben bij het pompstation vast in de sneeuw komen te zitten. Een paar aardige gozers en een vriendelijke oom agent (?!) hadden me nog geholpen. Je zag echt overal politie agenten mensen helpen. Ik heb nog nooit iets gezien. De ketting van mijn linkerwiel was er ook nog afgevlogen. Na anderhalfuur heb ik het opgegeven, ben rustig naar huis gereden en heb mijn baas gebeld. Ik heb ook nog met m’n moeder en broertje gesproken. Ons huis is verkocht... Maar we hoeven er pas in juni uit, dus nog genoeg tijd voor een paar vette feesten! ’s Middags heb ik met Peet de oprit sneeuwvrij gemaakt. Dit was echt een zware klus en het heeft ons 2 uur gekost. Voor het avondeten heb ik met Maarten zelf pizza’s gemaakt. Was leuk om te doen en ze waren nog lekker ook! Vandaag (donderdag 19 januari) heb ik weer gesnowboard met Sherri en Andrea. Het was vandaag zoals ze dat noem een ‘powder day’. Er lag heel veel sneeuw, poedersneeuw. Het is heel gaaf om hier op te snowboarden, het voelt af en toe alsof je zweeft. Maar als je niet snel genoeg gaat zak je er tot je middel in weg! Gelukkig is dat niet gebeurd. Net heb ik nog een drumlesje aan m’n kleine neefje gegeven. Hij pikt het aardig op. Uiteraard leef ik me sowieso elke dag even uit op de drumkit. Deze keer helaas geen nieuwe foto’s of filmpjes. Misschien later nog. Ik zou het leuk vinden als jullie een berichtje achterlaten. Tot de volgende update of tot 28 februari! Laters,
Joris
____________________________________________
Deze week heb ik geen nieuwe foto's gemaakt, maar er staan nog steeds foto's op: http://www.picturetrail.com/joris-usa
____________________________________________
What’s up,
Daar ben ik dan weer.. Zoals je ziet leef ik nog. De laatste tijd heb ik heel veel gesnowboard en een beetje gewerkt. Hier een uitgebreid overzicht. Zaterdag 7 januari was de dag dat Roderick helaas wegging. Hij begon ‘s ochtends zijn koffer in te pakken. ’s Middags vertrokken we (Roderick, Maarten jr. en ik) dan naar het gigantische (...) Reno International Airport. Na even gezeten te hebben en enkele versnaperingen te hebben genuttigd moest Roderick toch echt naar z’n gate. Daar hebben we hem uitgezwaaid. ’s Avond nog even een boodschapje gedaan en Danielle opgehaald van een vriendin. Zondag ben ik met de hele familie, behalve Sherri, gaan skiën n snowboarden bij Northstar. Eerst heb ik een paar vette Burton snowboard boots hier in het dorp gekocht. Toen we bij Northstar aankwamen zagen we de rode vlag uithangen. Dat betekent dat er ziek veel mensen zijn, fijn... En het was ook echt ontzettend druk. Voor de eerste lift heb ik een halfuur in de rij gestaan. Ik heb met Dani eerst een wat simpelere piste gedaan zodat zij aan haar nieuwe snowboard kon wennen. De tweede keer dat we die run deden viel Danielle aan het eind van de piste naar achter. Het bleek dat ze pijn had dus ging haar maar even uitchecken. We zijn naar de Lodge gegaan en hebben wat ijs op haar pols gedaan (die deed namelijk pijn). Maarten en de rest kwamen een tijdje later naar de Lodge. Het leek hem een goed idee als we met Danielle maar even naar het ziekenhuis gingen. Wij hadden ook geen zin meer om te blijven, want het was echt veel te druk. Na wat x-rays te hebben gemaakt bleek dat haar pols gebroken te zijn. Lekker is dat. Heeft ze net een nieuw snowboard en een seizoenspas gekregen, gaat ze een beetje haar pols breken... Ze is nu 5 weken uit de running. Die avond heb ik Andrea gesproken, ik had met haar afgesproken de volgende dag te gaan snowboarden. Die dag zou waarschijnlijk ook rustiger zijn, want er werden veel minder toeristen verwacht. We hadden met z’n alle ook een super vette snowboard film gekeken, altijd handig voor wat inspiratie. Maandag moest ik weer vroeg op. Gelukkig wel voor een goed doel. Lekker snowboarden. Het ging deze dag weer een stukje beter. Aan het einde van de dag was ik wel moe. Fernando belde ’s avonds, of met hem wilde gaan snowboarden. Sherri en Nelly wilde ook gaan. We zijn dinsdag 10 januari dus met z’n vieren gegaan. Het was echt een goede dag. De zon scheen, het was niet koud en het snowboarden ging lekker. Die dag was Lookout open. Dat is een steil gedeelte van de berg. (Check: http://www.northstarattahoe.com) We hebben dus een paar pistes van Lookout gedaan. Toen ik voor het eerst bovenaan de piste stond schrok ik toch wel een beetje. Jesus, wat was dat steil zeg. Maar ik heb het gered! Na het avondeten ben ik naar het verjaardagsfeest van Rafael gegaan. Het was erg gezellig, er werd alleen heel veel Portugees gesproken dus het was af en toen een beetje lastig sommige gesprekken te volgen. De volgende dag heb ik heerlijk uitgeslapen, ik was erg moe van het feest en al het snowboarden. En vervolgens ben ik lekker vroeg m’n nest ingekropen die avond. Een geweldige productieve dag dus. Donderdag heb ik weer gesnowboard. Ditmaal met Sherri en Andrea. We hebben deze dag heel veel pistes gedaan en weinig pauzes gehad. Was echt gesloopt aan het eind. Vrijdag de 13e heb ik nog m’n baas gebeld. Hij vertelde dat ik over een paar dagen weer kon beginnen. Zaterdag hebben we cinnamonrolls voor het ontbijt gemaakt. Het was begon die ochtend gruwelijk hard te sneeuwen. Toen ik Sherri naar haar werk bracht zag ik een ijskoude Rafael langs de weg, hij was net klaar met werken en liep terug naar huis. Zo aardig als ik dan ben heb ik hem maar bij z’n huis gedropt. Weer mijn goede daad voor de dag gedaan. ’s Middags ook nog even Danielle naar een vriending gebracht. Zondagochtend belde mijn baas, of ik die dag kon werken. Ik trok gretig mijn schilderkleertjes aan en ging naar Northstar. Kom ik daar binnen, blijkt het restaurant al open te zijn. Ik krijg snel een pet en een t-shirt in m’n handen gedrukt en ze laten me de keuken zien. Ik moest stukken steak en kip op de grill gooien en in hapklare brokken snijden. Het was echt een chaos. Het was gigantisch druk, want het was Martin Luther King Day. Het werk was best leuk, ik werk met een paar aardige mensen (bijna allemaal Argentijnen en Braziliën). Nadat ik thuis kwam heb ik met Peet de auto ingeladen, want guess what, we gingen de volgende dag weer snowboarden! Kan er niet genoeg van krijgen. De volgende dag (maandag 16 januari) zijn heel vroeg opgestaan, want we wilde een goede parkeerplek bij Northstar. We gingen met de hele familie, behalve Danielle natuurlijk, Andrea, Steven en Logan (Steven en Logan zijn kinderen van Andrea). Het was weer een heerlijke dag. ’s Avonds weer vroeg naar bed gegaan. Dinsdag heb ik weer de hele dag gewerkt. Het was nu een stuk rustiger dan vorige keer. Toen ik woensdagochtend uit het raam keek schrok ik me kapot, een gruwelijke sneeuwstorm. In een uur was er 40 cm sneeuw gevallen. Eerst heb ik Peet naar school gebracht. Onderweg gleden we langzaam van de weg. Uiteindelijk heeft Peet de auto geduwd en heb ik gas gegeven en gestuurd en zo zijn we uit de berm gekomen. Onderweg was het echt gekkenhuis, overal langs de weg zag je auto’s vast in de berm zitten en mensen die naar hun werk liepen. Toen ik Maarten jr. naar school bracht kwamen we vast te zitten op village blvd. Deze weg loopt schuin omhoog. We zaten niet vast in een berm, maar de wielen bleven gewoon rondspinnen. Achter ons gleden auto’s letterlijk naar beneden. Uiteindelijk heb ik heel inventief de matjes uit de auto voor de banden gelegd. Na een paar pogingen is het dan uiteindelijk gelukt. Ik heb geprobeerd met mijn pimpmobile naar m’n werk te komen, dit is helaas niet gelukt. Ben bij het pompstation vast in de sneeuw komen te zitten. Een paar aardige gozers en een vriendelijke oom agent (?!) hadden me nog geholpen. Je zag echt overal politie agenten mensen helpen. Ik heb nog nooit iets gezien. De ketting van mijn linkerwiel was er ook nog afgevlogen. Na anderhalfuur heb ik het opgegeven, ben rustig naar huis gereden en heb mijn baas gebeld. Ik heb ook nog met m’n moeder en broertje gesproken. Ons huis is verkocht... Maar we hoeven er pas in juni uit, dus nog genoeg tijd voor een paar vette feesten! ’s Middags heb ik met Peet de oprit sneeuwvrij gemaakt. Dit was echt een zware klus en het heeft ons 2 uur gekost. Voor het avondeten heb ik met Maarten zelf pizza’s gemaakt. Was leuk om te doen en ze waren nog lekker ook! Vandaag (donderdag 19 januari) heb ik weer gesnowboard met Sherri en Andrea. Het was vandaag zoals ze dat noem een ‘powder day’. Er lag heel veel sneeuw, poedersneeuw. Het is heel gaaf om hier op te snowboarden, het voelt af en toe alsof je zweeft. Maar als je niet snel genoeg gaat zak je er tot je middel in weg! Gelukkig is dat niet gebeurd. Net heb ik nog een drumlesje aan m’n kleine neefje gegeven. Hij pikt het aardig op. Uiteraard leef ik me sowieso elke dag even uit op de drumkit. Deze keer helaas geen nieuwe foto’s of filmpjes. Misschien later nog. Ik zou het leuk vinden als jullie een berichtje achterlaten. Tot de volgende update of tot 28 februari! Laters,
Joris
____________________________________________
Deze week heb ik geen nieuwe foto's gemaakt, maar er staan nog steeds foto's op: http://www.picturetrail.com/joris-usa
-
20 Januari 2006 - 05:35
He Schat:
Leuke update! Ik ben bang dat je straks toch af en toe op me moet wachten als jij al onderaan de piste staat...
Kus val -
20 Januari 2006 - 06:32
Roderick:
1 woord: Jaloers! -
20 Januari 2006 - 11:50
Valentino:
He jonge wat een sneeuwpret -
20 Januari 2006 - 17:48
Jacqueline:
Hoi darling,
Bedankt voor je heerlijke verhaal. Ik spreek je wel via hotmail of telefoon! Trouwens, het is wel vaker dat politie behulpzaam, aardig is en zo!! -
21 Januari 2006 - 13:21
FrankO:
Klinkt weer erg goed allemaal. Bijna elke dag snowboarden... ik ben jaloers. laters -
22 Januari 2006 - 14:44
JW:
Hé man, dat wordt in Nederland afkicken bij SnowWorld. Ik mail je morgen nog over AE. Have fun... -
23 Januari 2006 - 12:32
Rosa:
Ej Joris, leuk verhaal weer! En nee, ik heb de walvis niet gezien... ;)
Liefs, rosa -
23 Januari 2006 - 16:43
Stef:
He Joris,
thnx voor je berichtje! veel plezier nog en lekker al die sneeuw he!:P ( ik kan nu meepraten..) x stef -
25 Januari 2006 - 19:43
Roderik, Broer Van Mikkie:
Beste Joris,
Van Hans en Ellen Marie kreeg ik je weblog-adres; fijn, want zo kan ik eens lezen wat Valery's vriendje allemaal meemaakt voor jullie je verhaal samen vervolgen.
Je leeft wel in een (klimatologisch) heel andere wereld; machtig hoor!
Ik begrijp dat Jacqueline wel terug zou willen naar de Badhuislaan. Goed idee, want het wordt hier met de dag gezelliger.
Houd zaterdag 24 juni vrij in je agenda-vol-vette-feesten want dan vieren we hier onder de bezielende leiding van Hans en Ellen Marie het 100-jarig feest van de straat
Doe je wel je Ot en Sien-kleertjes aan?
Veel plezier en happiness de komende tijd met mijn nichtje! -
28 Januari 2006 - 13:53
Marjan:
Hallo Joris
Te gek dat je al zo goed kan snowboarden! Komt vast omdat je zoveel geskateboard hebt.
Net met Jacqueline naar Naarden geweest,bij de juwelier een mooi verjaardagskado gekocht. Mooie, subtiele, blingbling oorbellen.
Veel plezier nog! Groetjes aan de familie en Valery. En beterschap voor pechvogels Danielle en Maarten sr.
Liefs van Marjan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
